انتهای همه جاده ها

به چشمان من میرسند

که مسافت انتظار را  بی پروا پیموده ام.............

 زمین چقدر مهربان است

وقتی که بر انقدم میگذاری

واسمان ابی ترین نقطه ی دنیا است

وقتی  که تو به ان نگاه میکنی

ای مسافر شب های تنهایی

اگر دلت هوای خانه ابری ام کرد

نشانی ان را از ستره ها بپرس...

که همه شب را تا سحر بیدارم...

نوشته شده در شنبه 89/3/8ساعت 5:0 عصر توسط مرجان جدیدی نظرات ( ) |